از اهالی «پامیر و هندوکشم افغانستان»، سرزمینی که به قلب آسیا و سقف جهان معروف است؛ می باشم. در سال 1350 در دهکده «تبرغنک» و حوالی شهرستان جاغوری از توابع ولایت غزنی چشم به جهان گشودم. خانواده ام اسم محمد علی را  برایم برگزیدند؛ بدان امید که همواره سالک بر طریقت محمدی با نشانه های علوی باشم. آموختن را از مکتب خانه آغاز نموده و با بخشی از ادبیات عرب در مدارس محلی همچون: «باب العلم و مدرسه علمیه امام علی (ع)» در داخل افغانستان آشنا شدم.
در پاییز سال 1364 به منظور ادامه تحصیل، عازم کشور جمهوری اسلامی ایران گردیده و در مدرسه علمیه «ولیعصر» شهرستان ساوه مشغول به تحصیل گردیدم. پس از اقامت کوتاهی در شهرستان ساوه، راهی حوزه علمیه اصفهان شده و در مدرسه علمیه «ذوالفقار»، به تکمیل ادبیات عرب پرداخته و مقدمات فقه و اصول را نیز در این مرکز علمی فرا گرفتم. دوران تحصیلم در اصفهان با سالهای جهاد و مبارزه علیه متجاوزان روسی قرین بود.
در سال 1366 عازم جبهه های نبرد حق علیه باطل گردیدم و قریب به شش ماه در جبهه غرب افغانستان؛ «هرات»، مهمان سنگرهای گرم جهاد بودم. در این برهه از زندگی ام بود که حضور آسمان در زمین را با تمام وجود احساس کردم و خود با چشم خود دیدم که چگونه خاکیان با دریدن حجاب تن عاشقانه به سمت بی کرانه ها عروج می کردند. یکی از این معراجی ها دوست شهیدم «علی بابا رحیمی» بود که همچون دیگر شهیدان راه حقیقت، گمنام و بی نشان سفر کرد. یادش گرامی و روحش شاد باد.
در سال 1368 وارد حوزه علمیه قم شدم. سطوح عالی را در جوار کریمه اهل بیت فاطمه معصومه (س) به اتمام رسانده و از پایان نامه خود تحت عنوان: «خلقت انسان در قرآن و نظریه داروین» در سال 1383 دفاع نمودم. اکنون مشغول تحصیل در سطح چهار، سال پنجم خارج فقه و اصول می باشم. همزمان با تحصیلات حوزوی به تحصیلات کلاسیک نیز اشتغال داشته ام؛ مقطع کارشناسی در رشته «جامعه شناسی» را در موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) به پایان رسانده و اکنون مشغول در مقطع کارشناسی ارشد هستم.